Ετικέτες

80's (1) αγανακτισμένοι (1) ανθρακωρύχοι (1) απεργία (1) απολιτικ (1) Αρκετά Καλός (1) Βαρουφάκης (1) Βενιζέλος (1) γάμος (1) γλυκά (1) γλώσσα (1) διήγημα (1) εκλογές 2015 (2) εξουσία (1) επαίτες (1) επιβάτες (1) επιστολή (1) Ζωή Κωνσταντοπούλου (1) ηλεκτρικός (3) θαυμάζω (1) θηλυκότητα (1) καθρέφτης (1) Καλλιθέα (1) κιλά (1) ΚΚΕ (1) κράζω (1) κρίση (1) κυβέρνηση (2) Κύριος (1) Λάλας (1) μάγος (1) μαντήλα (1) Μεγάλη Βρετανία (1) Μέρκελ (1) μέσα κοινωνικής δικτύωσης (1) Μοναστηράκι (2) Μουσουλμανισμός (1) μπούργκα (1) ναρκωτικά (1) ΝΔ (1) Παπαδιαμάντης (1) παραμύθι (2) ΠΑΣΟΚ (1) Πλατεία Δαβάκη (1) πολιτικά ορθό (1) πολιτική ορθότητα (1) ΠΟΤΑΜΙ (1) πρίζα (1) πρωθυπουργός (1) Ρωξάνη (1) Σαμαράς (2) σπολλάτη. παιδιά (1) Σταχτομπούτα (1) ΣΧΕΣΕΙΣ (1) σχέσεις (1) ταινία (1) Ταύρος (2) Τέλειος (1) Τζήμερος (1) τραπέζι (1) Τριανταφυλλίδης (1) Τσίπρας (2) τυρκουάζ (1) υλική στέρηση (1) φεμινισμός (1) φτώχεια (1) Χατζηνικολάου (1) χορευτής (1) Χριστούγεννα (1) χωριό του Άι Βασίλη (1) ψήφος (1) AIDS (1) Barbie (1) Da Capo (1) facebook (1) gay (1) jumbo (1) LGSM (1) lifestyle (1) Matthew Warchus (1) pride (1) social media (1) tweet (1) twitter (1)

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ, ΟΤΑΝ ΣΕ ΚΡΑΖΩ, ΤΟ ΕΝΝΟΩ: Λίγα λόγια και καλά






Η γνωστή αλυσίδα καταστημάτων παιχνιδιών έκανε πάλι το θαύμα της: έφτιαξε ξανά μια διαφήμιση που οπωσδήποτε θα συζητηθεί. Χρησιμοποιώντας έναν κύριο που αν δεν απατώμαι ξεκίνησε την τηλεοπτική του καριέρα στην εκπομπή της Αννίτας, έστησε μια καμπάνια πάνω στο σλόγκαν "Με κράζεις; Με θαυμάζεις".

Με μοναδική εξαίρεση το χριστουγεννιάτικο σποτάκι με την αντίστροφη μέτρηση έως τα Χριστούγεννα, απεχθάνομαι τις διαφημίσεις της συγκεκριμένης αλυσίδας συλλήβδην.

Εκ προοιμίου θα παραδεχτώ ότι κέρδισε την προσοχή μου, εννοείται. Η παντελής έλλειψη αισθητικής και οι φτηνιάρικες ατάκες προφανώς προκαλούν το ενδιαφέρον σε ένα ευρύτατο φάσμα κοινού- αγοραστικού και μη- και οπωσδήποτε πρόκειται για μια πολύ επιτυχημένη επιχείρηση. 

Αλλά εμένα δε με ενδιαφέρει η αποτελεσματικότητα της καμπάνιας. Το σλόγκαν είναι που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό και μου έχει τεντώσει τα νεύρα.  

Εσύ λοιπόν, που το άκουσες το τσιτάτο και αισθάνθηκες μια ανάταση γιατί μέσα σε τέσσερις λέξεις βρήκες ένα ακόμα tweet ή μια ατάκα για κάθε έναν που θα στην πει, άκου:

- όταν περιμένω υπομονετικά στην ουρά σε φανάρι κι εσύ με προσπερνάς από δεξιά για να πας μπροστά κι εγώ σου κορνάρω, δε σε θαυμάζω, σε κράζω

- όταν παρκάρεις σε θέση αναπήρου και σου κάνω την παρατήρηση, δεν σε θαυμάζω, σε κράζω

- όταν αναρτάς στο ιστολόγιό σου εμετικά -τουλάχιστον- σχόλια για ένα παιδί που χάθηκε τόσο τραγικά και τρως ομαδικό μπλοκάρισμα, δεν σε θαυμάζουμε, σε κράζουμε

-  τέλος, όταν σε λέω μαλάκα, το εννοώ.

Καλή σας νύχτα.




Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ, Ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΠΑΛΙ, ΟΧΙ: "Μέρκελ, τράβα τους την πρίζα".

 












Κάποιος κάνει ένα σχόλιο ζητώντας από τη Μέρκελ "να τους τραβήξει την πρίζα", αφού προηγουμένως έχει συνυπογράψει μια επιστολή προς τους Γερμανούς εταίρους. Ορυμαγδός αντιδράσεων και εκατέρωθεν τοποθετήσεων.

Είναι η θέση αυτή εμπρηστική; Προφανώς. Φτάνει να δει κανείς την ανταπόκριση που είχε και την υποδοχή της οποίας έτυχε. Πολιτικό βάρος, όμως, έχει;

 Ας πάρουμε μια ανάσα κι ας κάνουμε ένα βήμα πίσω για να δούμε την εικόνα από μια κάποια απόσταση.

Σε ποια χώρα ζει; Είναι αυτός, ο ένας, άντε και κάποιοι κολλητοί του, που ένας ξαφνικός θάνατος της ελληνικής οικονομίας θα τον αφήσει ανέπαφο; Κι αν είναι έτσι, τότε γιατί δεν παίρνει την περιουσία του και τα φιλαράκια του να φύγει από τη χώρα; Είναι τόσο ανθέλληνας που πρώτα θέλει να δει τη χώρα να διαλύεται και μετά να φύγει; Και τέλος, είναι ο ίδιος τόσο ισχυρό brand name ώστε η προτροπή του στη Γερμανίδα καγκελλάριο να έχει σημαίνον ειδικό βάρος;

Προσωπικά, δε γνωρίζω την περιουσιακή κατάσταση του κ. Τζήμερου και δε νομίζω ότι αυτή η πληροφορία θα προσέθετε και κάτι στην κουβέντα.  Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι κάποιος -όχι ο Τζήμερος, κάποιος γενικά- είχε, για παράδειγμα, ένα ισχυρό χαρτοφυλάκιο CDS το οποίο θα εκτινασσόταν σε μια πιθανή χρεωκοπία της Ελλάδας, θα ήταν πραγματικά τόσο αφελής ώστε απροκάλυπτα να εκφράζει τέτοιες θέσεις; 

Επίσης θεωρώ ότι η στάση του είναι κάτι εντελώς άλλο από την έκφραση ανθελληνικών αισθημάτων. Ο Τζήμερος είναι εκφραστής μίας ιδιότυπης και αυτοθεωρούμενης ελίτ, εμφορούμενης από μία σνομπ διάθεση που αναπτύχθηκε μέσα στο κλίμα του απολιτίκ ευδαιμονισμού κυρίως την εποχή των κυβερνήσεων Σημίτη. 

Εναγκαλίζεται τις νεο -φιλελεύθερες πολιτικές, αλλά σε αντίθεση με τους ιδεολογικούς της συγγενείς σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αυτή η ελίτ έχει μια τρομερή δυσανεξία για την πλέμπα και την κουλτούρα της. Όπου πλέμπα κάθε Έλληνας που απλά δεν ντρέπεται που είναι Έλληνας. Γιατί, κατά Τζήμερο πάντα, είμαστε όλοι κουτόβλαχοι, ψωροκωστιανοί, μικρόμυαλοι και ανίδεοι. 

"Η αλήθεια είναι εκεί έξω", στην Αμερική, στη "Δύση", και όσοι δεν σπουδάσαμε σε ένα ανώνυμο college ενός παραθαλάσσιου χωριού της Αγγλίας και η επαγγελματική μας ιδιότητα δεν αποτελείται από τρεις με τέσσερις βαρύγδουπες λέξεις-οπωσδήποτε στην αγγλική- με την παρεμβολή κάποιων ακατάληπτων συντομογραφιών, σαφέστατα δεν έχουμε καμιά ελπίδα μέθεξης στην πολιτική και κοινωνική γνώση που κομίζουν οι απανταχού Τζήμεροι.

Τέλος, όσον αφορά την υπογραφή του εν λόγω μηνύματος, παρόμοιες ή άλλου τύπου προτροπές θα είχαν εντελώς διαφορετική βαρύτητα αν προέρχονταν από τον Σόρος ή τον Γαβρά, για εντελώς -φυσικά- διαφορετικούς λόγους.

Γιατί λοιπόν "Μέρκελ, τράβα τους την πρίζα"; Μα για τον ορυμαγδό. Και ίσως όχι μόνο. 

Το 2012, η "Δημιουργία Ξανά" έκανε την εμφάνισή της στο πολιτικό σκηνικό, θυμίζοντας σε αρκετά σημεία το Ποτάμι του κ. Θεοδωράκη. Όχι καριερίστες πολιτικοί, αλλά τεχνοκράτες, επιστήμονες, διακεκριμένοι επαγγελματίες, απηυδισμένοι από την αναποτελεσματικότητα των δύο εναλλασσόμενα κυβερνώντων κομμάτων αλλά και εξοργισμένοι με τη διαφθορά ενός βαθέως κράτους γεμάτου αγκυλώσεις. Έτσι τουλάχιστον θέλησε να παρουσιαστεί.

Το εκλογικό αποτέλεσμα του 2012 δεν δικαίωσε την πρωτοβουλία Τζήμερου. Τρία χρόνια μετά όμως, ένας μή καριερίστας πολιτικός, κινούμενος στο ίδιο μοτίβο, ηγείται ενός νέου πολιτικού σχηματισμού με ασαφή προσανατολισμό, αμφιλεγόμενες πηγές στήριξης, αλλά ισχυρή επικοινωνιακή πολιτική και αποσπά ένα ποσοστό 6% και 17 έδρες στη Βουλή των Ελλήνων, φιλοδοξώντας να εξελιχθεί σε ρυθμιστικό παράγοντα.

Καμία θέση, λοιπόν, για τον Τζήμερο στο Κοινοβούλιο;

Μια γρήγορη ανάγνωση του πολιτικού σκηνικού μας δείχνει τα εξής:

Η κυβέρνηση, αν και έχει διείσδυση στην ελληνική κοινωνία πολύ μεγαλύτερη του εκλογικού της ποσοστού, φαίνεται να μετεωρίζεται. Πολιτική απειρία που συχνά οδηγεί σε αμηχανία και σε επικοινωνιακή υπερ-έκθεση με το αντίστοιχο κόστος, και οπωσδήποτε οι εξ ορισμού άνισοι συσχετισμοί δυνάμεων Ελλάδας -εταίρων (όπου εταίροι βλέπε Γερμανία) είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου των προβλημάτων της. 

Η αξιωματική αντιπολίτευση, εσωστρεφής όσο ποτέ, αρνείται πεισματικά να συμφιλιωθεί με το εκλογικό αποτέλεσμα, όσον αφορά όχι τόσο την κυβέρνηση που  αναδείχτηκε, αλλά κυρίως το μήνυμα που της στάλθηκε και ακόμα δεν εννοεί να παραλάβει. 

Το ΚΚΕ εξακολουθεί τη μονόδρομη και μονόχνωτη πορεία του, τελεία.

Το ΠΑΣΟΚ, ή τέλος πάντων ό,τι έχει απομείνει, μοιάζει απλώς να νιώθει ευγνωμοσύνη που ακόμα είναι εντός Βουλής. 

Είναι προφανές ότι μια νέα εκλογική αναμέτρηση σε βραχύ χρόνο δε θα σήμαινε ότι το κοινοβουλευτικό σκηνικό θα άλλαζε άρδην, καθώς-σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- η κυβέρνηση θα επανεκλεγόταν. Επιμέρους όμως αλλαγές σε ήδη εκλεγμένες κοινοβουλευτικές δυνάμεις και σε δυνάμει πολιτικούς σχηματισμούς μπορούν σίγουρα να υπάρξουν. Κι ο Τζήμερος είναι αρκετά ευφυής για να το αντιληφθεί.

Ως εκ τούτου, η προτροπή του "Μέρκελ, τράβα τους την πρίζα", έχει πολιτικό χαρακτήρα. Μόνο που δεν αφορά την κρίση που χειμμάζει την ελληνική κοινωνία και τη διαχείρισή της. Αφορά τη δική του είσοδο στην πολιτική. Η φιλοδοξία είναι καλό πράγμα, ο οπορτουνισμός πάλι, όχι.

Υπάρχουν τρεις τρόποι για να κερδίσεις την προσοχή της κοινωνίας: να την κολακέψεις, να τη σοκάρεις ή να την υπηρετήσεις. Ο Τζήμερος βρήκε κι έναν τέταρτο: να την φτύσει.

Καλή σας νύχτα.