Ετικέτες

80's (1) αγανακτισμένοι (1) ανθρακωρύχοι (1) απεργία (1) απολιτικ (1) Αρκετά Καλός (1) Βαρουφάκης (1) Βενιζέλος (1) γάμος (1) γλυκά (1) γλώσσα (1) διήγημα (1) εκλογές 2015 (2) εξουσία (1) επαίτες (1) επιβάτες (1) επιστολή (1) Ζωή Κωνσταντοπούλου (1) ηλεκτρικός (3) θαυμάζω (1) θηλυκότητα (1) καθρέφτης (1) Καλλιθέα (1) κιλά (1) ΚΚΕ (1) κράζω (1) κρίση (1) κυβέρνηση (2) Κύριος (1) Λάλας (1) μάγος (1) μαντήλα (1) Μεγάλη Βρετανία (1) Μέρκελ (1) μέσα κοινωνικής δικτύωσης (1) Μοναστηράκι (2) Μουσουλμανισμός (1) μπούργκα (1) ναρκωτικά (1) ΝΔ (1) Παπαδιαμάντης (1) παραμύθι (2) ΠΑΣΟΚ (1) Πλατεία Δαβάκη (1) πολιτικά ορθό (1) πολιτική ορθότητα (1) ΠΟΤΑΜΙ (1) πρίζα (1) πρωθυπουργός (1) Ρωξάνη (1) Σαμαράς (2) σπολλάτη. παιδιά (1) Σταχτομπούτα (1) ΣΧΕΣΕΙΣ (1) σχέσεις (1) ταινία (1) Ταύρος (2) Τέλειος (1) Τζήμερος (1) τραπέζι (1) Τριανταφυλλίδης (1) Τσίπρας (2) τυρκουάζ (1) υλική στέρηση (1) φεμινισμός (1) φτώχεια (1) Χατζηνικολάου (1) χορευτής (1) Χριστούγεννα (1) χωριό του Άι Βασίλη (1) ψήφος (1) AIDS (1) Barbie (1) Da Capo (1) facebook (1) gay (1) jumbo (1) LGSM (1) lifestyle (1) Matthew Warchus (1) pride (1) social media (1) tweet (1) twitter (1)

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

ΕΚΛΟΓΕΣ 2015: Η ΑΠΟΛΙΤΙΚ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΟΥ DA CAPO ΤΕΛΕΙΩΣΕ



 



 Η συσσωρρευμένη εμπειρία που δεν μεταλλάσσεται σε γνώση μας καθιστά ηλίθιους.


"Τι προσδοκάτε εσείς που θα ψηφίσετε Σαμαρά;" "Εσύ τι προσδοκάς που θα ψηφίσεις Τσίπρα;" Πάγια τακτική υπεκφυγής, απαντώ στην απορία σου με ερώτηση. Μόνο που η αντερώτηση εκφέρεται με ειρωνικό ύφος, εκφράζοντας μια passive-aggressive διάθεση. 

Μετά από αρκετή πίεση "ναι, αλλά εγώ σας ρώτησα. Πείτε μου, τι προσδοκάτε όταν ψηφίζετε Σαμαρά;" παίρνεις την αποστομωτική απάντηση: "Την ησυχία μου". Όχι γιατί τώρα δεν προσδοκά τίποτα, αλλά γιατί ποτέ δεν προσδόκησε τίποτα.

Η εμπειρία, αν δε σου διδάξει κάτι, δεν είναι σοφία. Ή για να το θέσω καλύτερα, αν είσαι μεγαλύτερος με περισσότερες εμπειρίες από τις οποίες όμως δεν έμαθες τίποτα, τότε οπωσδήποτε δεν είσαι σοφός. Είσαι απλά ηλίθιος. 

Εξακολουθείς, εδώ και δεκαετίες να ψηφίζεις τα ίδια κόμματα, τα ίδια πρόσωπα, κι εξακολουθείς να έχεις τα ίδια -και τώρα πια περισσότερα- προβλήματα.

Και το πιο εξωφρενικό άλλοθι της ψήφου σου έχει ως εξής: "τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, όλοι είναι ίδιοι". Κι έτσι, με κριτήριο τον απόλυτο μηδενισμό ψηφίζεις για μια φορά ακόμα μια συμμορία φελλών λέγοντας με βαθυστόχαστο ύφος σοφού "αυτούς τουλάχιστον τους ξέρω", αποδεικνύοντας περίτρανα ότι δεν έμαθες απολύτως τίποτα από την εμπειρία σου. 

Στις μέρες των "αγανακτισμένων" βρέθηκα κι εγώ μία φορά στο Σύνταγμα. Μια ηλιόλουστη Κυριακή που χιλιάδες κόσμου πλημμύριζαν την Αθήνα από το Μοναστηράκι μέχρι την Αμαλίας. Συνθήματα, πανό και φυσικά, ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα καθιερωμένα φάσκελα προς το κτήριο της Βουλής. Γύρω μου διάφορα πηγαδάκια με θέμα συζήτησης, τι άλλο, τα μνημόνια και την "κυβέρνηση της ντροπής". Και ξαφνικά, μια κυρία λέει: "εμένα ποιος θα μου βάλει ένα ακόμα μπουκάλι γάλα στο καρότσι μου στο σουπερμάρκετ;" Κι εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι οι αγανακτισμένοι ήταν καταδικασμένοι να επιστρέψουν στα σπίτια τους ακριβώς όπως ήρθαν: άπραγοι. Γιατί το παιχνίδι θα το κέρδιζε αυτός που θα υποσχόταν "ένα ακόμη μπουκάλι γάλα". 

Αυτή είναι και η υπόσχεση - προπαγάνδα της κυβέρνησης: ένα ακόμα μπουκάλι γάλα στο καλάθι μας και να νιώθουμε κι ευγνωμοσύνη γι'αυτό. Γιατί με ένα ακόμη μπουκάλι γάλα θα έχουμε την ησυχία μας. Κι αυτοί, φυσικά, τη δική τους. Γιατί όταν εμείς έχουμε την ησυχία μας, εκείνοι μπορούν ανενόχλητοι να υπογράφουν νέα μνημόνια και να δανείζονται χρήματα για να ενδυναμώνουν το κεφάλαιο των τραπεζών. 

Αλλά εμάς δεν μας απασχολεί το ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας, δεν μας αγγίζει η άνευ προηγουμένου καταπάτηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, δεν μας προσβάλλει κατάμουτρα η υποτίμηση της λογικής μας. Γιατί τίποτα δεν μπορεί να διαπεράσει την ασπίδα που έχει δημιουργήσει γύρω μας το ένα ακόμη μπουκάλι γάλα. 

 Η απολιτίκ επανάσταση του "freddo espreso μέτριο" στις παρυφές του Da Capo τελείωσε. Κι αυτό πρέπει να το χωνέψουμε καλά όσοι μεγαλώσαμε μέσα σε αυτήν.


Σ' αυτές τις εκλογές, η λύση δεν είναι να κλειδώσουμε τους ηλικιωμένους μέσα. Η λύση είναι να ξεκλειδωθούμε όλοι και να πάμε να ψηφίσουμε. Όχι για την ησυχία μας, αλλά για το μέλλον μας. Γιατί κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν αυτό που έρχεται είναι καλύτερο, ξέρει όμως ότι αυτό που έχει είναι το χειρότερο.
Σ' αυτές τις εκλογές πρέπει να τους πετάξουμε στα μούτρα το ένα ακόμη μπουκάλι γάλα.

Καλό σας μεσημέρι.