Ετικέτες

80's (1) αγανακτισμένοι (1) ανθρακωρύχοι (1) απεργία (1) απολιτικ (1) Αρκετά Καλός (1) Βαρουφάκης (1) Βενιζέλος (1) γάμος (1) γλυκά (1) γλώσσα (1) διήγημα (1) εκλογές 2015 (2) εξουσία (1) επαίτες (1) επιβάτες (1) επιστολή (1) Ζωή Κωνσταντοπούλου (1) ηλεκτρικός (3) θαυμάζω (1) θηλυκότητα (1) καθρέφτης (1) Καλλιθέα (1) κιλά (1) ΚΚΕ (1) κράζω (1) κρίση (1) κυβέρνηση (2) Κύριος (1) Λάλας (1) μάγος (1) μαντήλα (1) Μεγάλη Βρετανία (1) Μέρκελ (1) μέσα κοινωνικής δικτύωσης (1) Μοναστηράκι (2) Μουσουλμανισμός (1) μπούργκα (1) ναρκωτικά (1) ΝΔ (1) Παπαδιαμάντης (1) παραμύθι (2) ΠΑΣΟΚ (1) Πλατεία Δαβάκη (1) πολιτικά ορθό (1) πολιτική ορθότητα (1) ΠΟΤΑΜΙ (1) πρίζα (1) πρωθυπουργός (1) Ρωξάνη (1) Σαμαράς (2) σπολλάτη. παιδιά (1) Σταχτομπούτα (1) ΣΧΕΣΕΙΣ (1) σχέσεις (1) ταινία (1) Ταύρος (2) Τέλειος (1) Τζήμερος (1) τραπέζι (1) Τριανταφυλλίδης (1) Τσίπρας (2) τυρκουάζ (1) υλική στέρηση (1) φεμινισμός (1) φτώχεια (1) Χατζηνικολάου (1) χορευτής (1) Χριστούγεννα (1) χωριό του Άι Βασίλη (1) ψήφος (1) AIDS (1) Barbie (1) Da Capo (1) facebook (1) gay (1) jumbo (1) LGSM (1) lifestyle (1) Matthew Warchus (1) pride (1) social media (1) tweet (1) twitter (1)

Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

ΕΣΥ, ΤΙ ΕΓΙΝΕΣ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ;


                                    
                                            

 ΕΣΥ, ΤΙ ΕΓΙΝΕΣ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ;

Βρέθηκε μόνη μέσα σε ένα απέραντο λιβάδι. Έφερε το χέρι της στο κεφάλι της. Όχι, δεν φορούσε -ευτυχώς- κόκκινο σκουφί. Δεν ήταν αφελής. Πώς θα μπορούσε να μην αναγνωρίσει έναν κακό λύκο μεταμφιεσμένο σε καλοκάγαθη γιαγιά; 

Αποφάσισε να περπατήσει. Κοίταξε τα πόδια της. Φορούσε και τα δυο της παπούτσια. Και γιατί να μην τα φοράει άλλωστε; Δεν περίμενε κανέναν πρίγκηπα να της φέρει το χαμένο της γοβάκι.  

Προχωρούσε ανάμεσα σε μαργαρίτες και παπαρούνες και χαμομήλια και δεν είχε καμία πρόθεση να ακολουθήσει κανένα λευκό κουνέλι. 

Έβαλε τα χέρια της στις τσέπες της. Από καμία ευγενική κυρία δε σκόπευε να πάρει κανένα μήλο.  

Συνεχίζεται...