ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΑΡΧΗ
Ο κουρνιαχτός των εκλογών σιγά σιγά κατακάθεται, μια νέα κυβέρνηση και μαζί της μια ολόκληρη χώρα προσπαθεί να βρει το βηματισμό της. Τα πράγματα αλλάζουν και η αλλαγή, παρ'όλο που αποτελεί νομοτελειακή παράμετρο για την εξέλιξη στη φύση, μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία αντιμετωπίζεται πάντα με καχυποψία και ανασήκωμα φρυδιού.
Χειροπιαστά αποτελέσματα των χειρισμών των νέων πολιτικών ηγετών ακόμα δεν υπάρχουν, μόνο αποχρώσες ενδείξεις. Ο αισιόδοξος θεωρεί ότι σε μια νύχτα ένα εκλογικό αποτέλεσμα άλλαξε αυθορεί και παραχρήμα την πορεία της χώρας, ο σκεπτικιστής κάνει ένα βήμα πίσω και αναζητά αλήθειες κρυμμένες και έτερα κίνητρα, ο δημοκόπος αναμασά ολισθήματα της γλώσσας κάποιων στελεχών και τρολάρει ανύπαρκτες ειδήσεις με πηχυαίους τίτλους, ο χαζοχαρούμενος lifestylιστας- που θεωρεί ότι κάνει πολιτικό ρεπορτάζ- αναδεικνύει σε απόλυτο status symbol τον Γιάνη Βαρουφάκη και κατακεραυνώνει την ενδυματολογική επιλογή της Ζωής Κωνσταντοπούλου την ημέρα της ορκομωσίας της νέας κυβέρνησης. Φαντάζομαι αυτές τις ημέρες όλοι λίγο πολύ έχουμε διαβάσει παρόμοια δημοσιεύματα, δόξα να έχει ο Θεός της διαδικτυακής δημοσιογραφίας.
Έχοντας ακούσει όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα, κατέληξα σε τρεις διατυπώσεις οι οποίες έγιναν από τρεις δημοσιογράφους, εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους: Ιάσων Τριανταφυλλίδης, Θανάσης Λάλας και Νίκος Χατζηνικολάου και απαντούν με τον επιτυχέστερο τρόπο σε όλα τα παραπάνω.
ΕΝΑ ΚΙΤΡΙΝΟ ΚΑΣΚΟΛ
Σήμερα το πρωί στην καθημερινή του εκπομπή 10:00 -12:00 στον Real FM, ο Νίκος Χατζηνικολάου -μεταξύ όλων των ευθύβολων κι εύστοχων πολιτικών σχολιασμών επί σημαντικών θεμάτων που έκανε, αναφέρθηκε και στον ενδυματολογικό κώδικα των στελεχών της κυβέρνησης και τη σημειολογία αυτού. "Δεν είναι δυνατόν να συνδιαλέγεσαι με τον υπουργό εθνικής οικονομίας (της Γαλλίας εν προκειμένω) και να εμφανίζεσαι με κίτρινο κασκολ", είπε με το γνωστό καυστικό του ύφος, αναφερόμενος προφανώς στην αμφίεση του κ. Τσακαλώτου. Και είχε απόλυτο δίκιο. Οι ενδυματολογικές επιλογές -και το ξέρουμε πολύ καλά αυτό όσοι έχουμε ασχοληθεί με πωλήσεις και δημόσιες σχέσεις- η στάση και η γλώσσα του σώματος - και παραθέτω ξανά "δεν μπορείς να διαπραγματεύεσαι με τα χέρια στις τσέπες" (βλέπε Βαρουφάκης) προσθέτουν ή αφαιρούν κατά περίσταση από το κύρος και τη βαρύτητα αυτών που επιθυμούμε να αποκτήσουμε ή να πουλήσουμε στην απέναντι πλευρά. Τόσο απλά.
ΤΟ ΧΑΖΟ ΄98
Το βράδυ των εκλογών ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης, καλεσμένος στο πάνελ του Νίκου Χατζηνικολάου στο Star είπε: "κάποιοι νομίζουν ότι θα γυρίσουμε σε ένα χαζό '98". Δε νομίζω ότι θα υπήρχε πιο εύγλωττος τρόπος για να διατυπώσει κανείς τι ΔΕΝ σημαίνει αυτή η εκλογική νίκη: όλα είναι πια ροζ και χαρούμενα, κι εμείς μπρούμε να αράζουμε σε μοδάτα στέκια, καταναλώνοντας ασύστολα, ξεθάβοντας από τα συρτάρια τις golden και τις master cards, ωραία βολεμένοι σε ένα κομψό απολιτίκ κουκούλι, θεωρώντας την καθημερινότητά μας αποκομμένη από το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, και κατά συνέπεια, δίνοντας μια λευκή επιταγή στην εξουσία, την οποία και θα ανανεώνουμε όσο το πιστωτικό όριο της golden card αντέχει. (Οι υπέροχες μέρες των κυβερνήσεων Σημίτη).
ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Το ίδιο βράδυ, ο Θανάσης Λάλας, καλεσμένος της Έλλης Στάη και του Αντώνη Σρόιτερ, στον Alpha είπε: "Φοβάμαι ότι υπάρχει ένα δωμάτιο εξουσίας στο οποίο κάποιοι, όταν μπαίνουν, αλλάζουν". Δεν χρειάζεται να είναι κανείς σκεπτικιστής ή Κασσάνδρα για να μοιραστεί με τον Λάλα την ίδια ανησυχία. Όλη η πρότερη εμπειρία δημουργεί - ενστικτωδώς σχεδόν- μια σκιά αμφιβολίας ακόμα και στον πιο καλόπιστο.
Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε ότι ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος δεν συμπεριφέρεται πλέον ως τυφλός οπαδός. Η εκλογική νίκη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν προήλθε από την κατ'εξοχήν κομματική βάση του, αλλά από μια σαφώς ευρύτερη κοινωνική δεξαμενή. Για πολλούς μια τέτοια ψήφος μπορεί να ερμηνευτεί ως ψήφος τιμωρίας -μια πολύ βολική εξήγηση για τους απερχόμενους, "πήραμε τις δύσκολες αποφάσεις και το πληρώσαμε".
Για μένα -και θα ήθελα να πιστεύω και για ακόμα περισσότερους- ήταν μια ψήφος -στην κυριολεξία- ελπίδας. Μια ελπίδα που το ξεχαρβαλωμένο πολιτικό σύστημα, εξόχως βολεμένο εδώ και δεκαετίες στην μηδενιστική τοποθέτηση "όλοι ίδιοι είναι" την είχε αφανίσει από τον πολιτικό χάρτη.
Και τελικά, η ελπίδα αυτή θα δικαιωθεί όταν αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει "δωμάτιο εξουσίας", παρά μόνο καλοί ή διεφθαρμένοι πολιτικοί.
Καλό σας βράδυ.
