Είμαι θιασώτης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το δηλώνω ευθαρσώς και χωρίς καμία αναστολή.Σχετικά πρόσφατα άρχισα να ασχολούμαι συστηματικά με το Twitter. Είχα από παλιά ένα λογαριασμό, αλλά ήμουν βαθιά βυθισμένη στο Facebook για να ασχοληθώ. Λίγο πριν τις εκλογές μπήκα δυναμικά. Κι ανακάλυψα ένα περιβάλλον ενελώς διαφορετικό από αυτό του facebook.
Το Twitter είναι εξωστρεφές και αυτός ο περιορισμός των 140 χαρακτήρων το κάνει άμεσο και πιο περιεκτικό. Ό,τι συμβαίνει, στην πολιτική και την κοινωνία, σε μηδενικό χρόνο έχει γίνει tweet. Ακολουθείς και σε ακολουθούν χωρίς κανένα προαπαιτούμενο αμοιβαιότητας. Σώζεις τα νεύρα και τις αντοχές σου από τις ανά τέταρτο ανανεώσεις προσωπικού status, δεν παρελαύνει από τον τοίχο σου όλο αυτό το χαζοχαρούμενο γαϊτανάκι φωτογραφιών τύπου "ο Φώτης στα μπουζούκια", "ο Φώτης για καφέ", "ο Φώτης στο πρακτορείο ΟΠΑΠ της γειτονιάς του".
Βεβαίως και η βλακεία έχει δικαίωμα στον πλουραλισμό, σαφώς η ελαφρότητα είναι παρήγορη και μπορείς πάντα να κρύψεις ό,τι δεν θες να βλέπεις. Προσωπικά δεν το κάνω, το θεωρώ τρομερή κοινωνική δυσανεξία. Οι μόνες αναρτήσεις που μπορεί να κρύψω από τον τοίχο μου θα έχουν υβριστικό/προσβλητικό περιεχόμενο (όχι για μένα, τέτοιες δεν έχω δει ακόμα!)
Επιστρέφω στον καινούργιο μου έρωτα, το Twitter. Όχι πώς εδώ γράφονται μόνο έξυπνα παράγματα. Προς Θεού. Γράφονται όμως μακράν πιο διασκεδαστικά. Ακολουθείς, για παράδειγμα, τον Άδωνι, και κάνεις δεύτερο σηκώτι από το γέλιο.
Επίσης, κάτι που δεν θα πάψω να λέω, το Twitter δεν βρίθει -τουλάχιστον ακόμα- από εμετικά, γλυκανάλατα τσιτάτα που στερούνται κάθε περιεχομένου, τσιτάτα που στο Facebook μπορεί να χτυπάνε και 10,000 likes! Βλέπε: "όποιος πληγώθηκε και δεν γονάτισε, είναι δυνατός", "Εμπιστοσύνη, μια ζωή να κερδηθεί, μια στιγμή να χαθεί". Έλα! Θα περίμενε κανείς ότι τέτοιου είδους "αφορισμοί" θα ήταν εξαιρετικά δημοφιλείς στο Twitter, με δεδομένο τον σύντομο χαρακτήρα των μηνυμάτων του. Hurray, this is not the case!
Σε αντίθεση με τη νωχελικότητα του Facebook, το Twitter κινείται με ζωντάνια και δυναμικότητα. Ίσως και γιατί δεν περιλαμβάνει άλλες εφαρμογές, παιχνίδια, ας πούμε. Κι έτσι, η προσοχή δεν αποσπάται ένθεν κι εντεύθεν αλλά και γι'αυτό η χρήση του είναι πιο εξωστρεφής.
Αυτό όμως που πραγματικά λάτρεψα στο Twitter είναι η αμεσότητα της επικοινωνίας με ανθρώπους με τους οποίους δεν γνωρίζεσαι. Αρκεί μια φράση για να μοιραστούμε δεκάδες άγνωστοι μεταξύ μας μια κοινή στάση ή ένα συλλογικό συναίσθημα ή ακόμα και να εμπλακούμε σε μια αντιπαράθεση. Κι αυτό για μένα είναι συναρπαστικό.
Όπως ίσως θα έχετε καταλάβει, το άρθρο αυτό θα το δημοσιεύσω πρώτα στο Twitter!
Καλό σας βράδυ!
