ΕΣΥ, ΤΙ ΕΓΙΝΕΣ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ Vol.2 "ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ"
Η ζεστή άμμος κάτω από τα πόδια της την έκανε να νιώθει πλήρης και για πρώτη φορά μετά από καιρό, ασφαλής. Με ένα κλειδί, ένα εισιτήριο κι έναν στυλογράφο μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο... Το καινούργιο βασίλειο που την υποδεχόταν μπορούσε να κατακτηθεί και για πολύ λιγότερα...
Με καλή πρόθεση, μια ευγενική προθυμία κι εκείνο το "ανυπόφορα παιδικό χαμόγελο" ξεκλείδωσε μία μία τις πόρτες μέχρι τη βασιλική αυλή. Ένας φιλάσθενος πρίγκιπας, μια αυλή ωχρή που λαχταρούσε δύο ροδοκόκκινα μάγουλα κι ένα φωτεινό χαμόγελο, εύκολοι στόχοι.
Για μια στιγμή μόνο κοντοστάθηκε. Θυμήθηκε την Πηγή. "Θα ζήσω όλα τα παραμύθια και θα κάνω όλα τα λάθη."
Κοίταξε γύρω της. Ανυποψίαστα βλέμματα, καθησυχασμένα σώματα, σκέψεις που ακουμπούσαν στη γη. Κανείς από όλους αυτούς δεν είχε ιδέα για τα παραμύθια που κουβαλούσε στη βαλίτσα της.
Με κόπο κατάπιε ένα χαμόγελο ικανοποίησης που όλα είχαν έρθει στα μέτρα της. "Αφού χρειάζονται μια πριγκίπισσα, ας τους δώσουμε μια πριγκίπισσα."
Ο χρόνος γλίστρησε πάνω από πρόσωπα κι αισθήματα, ντυμένος με φορέματα από μετάξι και οργάντζα, μέσα σε ψηλοτάβανα σαλόνια, πίσω από κλειστές τεράστιες δρύινες πόρτες, βυθίζοντας τα πάντα σε μια γαλήνη. Μια γαλήνη αδιατάρακτη, σχεδόν εμετική...
Κάποιες φορές με μια ένοχη χαρά θυμόταν τα γοβάκια και τα φαρμακωμένα μήλα... Μα πιο πολύ απ' όλα, νοσταλγούσε εκείνο το κόκκινο σκουφί...
Γύρισε στο γίγαντα.
"Κι αφού είχα το καθετί υπολογίσει τόσο καλά, τότε γιατί δεν τα κατάφερα;"
"Γιατί είχες διαλέξει αυτό που δεν φοβόσουν."
Συνεχίζεται...
