ΠΟΙΟΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ; Ο Κύριος Τέλειος και ο Κύριος Αρκετά Καλός, Μέρος 3ο
Η προτροπή να συμβιβαστούμε με την επιλογή του του Κυρίου Αρκετά Καλού στηρίζεται στη λογική ότι είναι μάταιο να αναζητάμε τον Κύριο Τέλειο. Ωραία, αυτό το έχουμε καταλάβει όλοι. Να προσπαθήσουμε τώρα να περιγράψουμε τον Κύριο Τέλειο;
Ωραίος, αθλητικός, μορφωμένος κ καλλιεργημένος, με αίσθηση του χιούμορ, ευκατάστατος εννοείται κι επιτυχημένος, ρομαντικός, ευαίσθητος, γενναιόδωρος, πιστός πάνω απ' όλα, να αγαπάει την οικογένεια, και οπωσδήποτε κάτι μου έχει ξεφύγει σ' αυτήν την απαρίθμιση. Μάλιστα. Και κάθε φορά που γνωρίζουμε κάποιον, βγάζουμε από την τσάντα μας την παραπάνω λίστα, βάζουμε τικ στις προϋποθέσεις που πληροί κι ερωτηματικό σ' εκείνες για τις οποίες ακόμα δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιες. Στη συνέχεια και εξακολουθώντας το κυνήγι του Κυρίου Τέλειου, ακολουθούμε την ίδια ακριβώς διαδικασία και στο τέλος, αφού έχουμε περάσει τους υποψηφίους από συγκριτικό τεστ, ανακηρύσσουμε νικητή αυτόν με τα περισσότερα τικ στη λίστα του και τον ερωτευόμαστε.
Τι, δε γίνεται έτσι; Έχετε ερωτευτεί άντρες που μακράν απείχαν από πολλά από τα χαρακτηριστικά της παραπάνω λίστας, καθώς και από χαρακτηριστικά της δικής σας, προσωπικής λίστας; Έχετε ερωτευτεί άντρες για τους οποίους οι φίλοι σας και όσοι σας ήξεραν καλά απορούσαν "μα πώς μπορείς εσύ να είσαι μ' αυτόν"; Σώπα! Κυρίες μου, καλώς ορίσατε στην πραγματική ζωή.
Και για να τελειώνουμε με τον Κύριο Τέλειο, δυστυχισμένες δε γινόμαστε γιατί τον αναζητάμε και δεν τον βρίσκουμε, ούτε γιατί τον βρίσκουμε αλλά δε μας θέλει, ούτε επίσης γιατί τον έχουμε αλλά με το πέρασμα του χρόνου μεταλλάσσεται και μας απογοητεύει. Δυστυχισμένες γινόμαστε γιατί ερωτευόμαστε έναν οποιονδήποτε άντρα και στη δική του μορφή βλέπουμε τον Τέλειο. Στα δικά μας μάτια είναι ο μοναδικός, το κέντρο του σύμπαντός μας. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από το να βλέπεις να αποδομείται μπροστά στα μάτια σου η εικόνα που εσύ, μόνη σου, έφτιαξες.
