ΜΑΥΡΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΙΙ
Σκεφτόταν...
"... Άκουσα λέξεις βάλσαμο που σα φυλαχτο μέσα μου τις έκλεισα, μα και λέξεις που στοιχειώνουν τον ύπνο μου και σαν σταυρό στην πλάτη μου τις κουβαλάω. Ένα σκοινί μπορεί να σε κρατήσει, μπορεί και να σε κρεμάσει...
"Δυστυχία είναι η απουσία σου..." Ζήσε μ' αυτό τώρα.
Στρόβιλλοι οι άνθρωποι που περνάνε και σαρώνουν τα πάντα.
Δεν έχει έκφραση το πρόσωπό μου απόψε, δεν έχουν γέλιο τα μάτια μου. Δεν θυμάμαι πια από πού ξεκίνησα, δεν έχω ιδέα πού θέλω να πάω. Κάπου ήσυχα ήθελα, μια αγκαλιά να ησυχάσω, να πάψω να περιπλανιέμαι. Να μοιραστώ τη σιωπή ενός φιλιού. Να μείνω. Να κρατηθώ εκεί.
Άδεια νιώθω απόψε. Κι είναι πιο τρομακτικό κι από τη θλίψη κι από το φόβο.
Ένα σκοινί...
Φαντάστηκα πως ο ορίζοντας ήταν ανοιχτός και πως το φως τρίζοντας μέσα από μια χαραμάδα μπορεί να περάσει, αλλά ξέχασα πως μια αχτίδα χαμογελάει σε όποιον της κάνει κέφι.
Κόμπος η συνήθεια, με μαχαίρια μόνο κόβονται οι θηλειές, κι ίσως όχι πάντα, γιατί, για σκέψου το λίγο, είναι πειρασμός: το σκοινί ή τη φλέβα;
Να σωθώ, όχι. Να με σώσει, ναι. Εκείνος που ξέρει πώς, εκείνος που μπορεί..."