ΜΑΥΡΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ IV
Σκεφτόταν...
"Μαύρα ντύσου, σα να πηγαίνεις κάπου επίσημα, σε μια γιορτή. Το μαύρο είναι και πένθιμο. Σε ένα δωμάτιο σκοτεινό στολίσου, όσο και να το γυρίσεις αυτό το φάσμα, όλα τα χρώματα μια δέσμη σκοτεινή θα γίνουν.
Δεν είναι ανάλαφρος ο χορός σου, είναι που περπατάς, αθόρυβα βέβαια, πάνω σε καθρέφτες θρύψαλα. Μην ανησυχείς, κανείς δεν θα καταλάβει, το μαύρο είναι πάντα επίσημο.
Το χαμόγελο δεν απέχει πολύ από τον μορφασμό, στο τέλος όλα ρυτίδες έκφρασης γίνονται. Η γραμμή της ζωής δεν είναι στην παλάμη, δυο αυλάκια ανάμεσα στα φρύδια είναι.
Θες να κλείσεις τα μάτια. Για να βυθιστείς ή για να ονειρευτείς; Τι φοβάσαι περισσότερο, τον σίγουρο χαμό στην άβυσσο ή την ελπίδα που σου γεννάει ο ορίζοντας;
Τα βλέμματα και η κρυφή επιθυμία να εννοούν αυτό που δεν λένε οι λέξεις.
Οι φωνές, το μόνο καταφύγιο, έστω κι αν αντηχούν μόνο μέσα στη σκέψη σου.
Ένας χορός, όχι ο τελευταίος, αλλά ο πρώτος, όχι πάνω σε γυαλιά, αλλά πάνω σε στάχυα. Ένα ρομαντικό στροβίλλισμα, ένα δύο τρία, ένα δύο τρία, ένα δύο τρία και πάλι από την αρχή.
Ψάξε να βρεις τα χρωματιστά τετράδια μέσα στο σκοτάδι..."
